Poranki

_




- How are you?
- I feel sentimental.
- You look sentimental.
Madredeus śpiewa cichutko przynosząc klimat sprzed wielu miesięcy, sprzed wielu miejsc.
Owen sfotografował mój poranek.






Pracując po raz pierwszy w życiu od poniedziałku do piątku
od 9 do 17, jestem w stanie zrezygnować z wieczorów, ale nie mogę przeboleć utraty poranków.

Poranki są święte.
Najlepiej jeśli nikogo nie napotkam i nie wypowiem ani słowa.
Mogą trwać do 10, nawet 12.
Spóźniam się więc niemiłosiernie i nagminnie. I zostaję
po godzinach. Chyba zaczynają to akceptować.




Nawdychałam się żółtych liści (marihuana mnie nie rusza).
Do Arnhem z Sarah pół soboty łapałyśmy stopa.
Niedziela rano, ten poranek po zmianie czasu. Dom przyjaciół, trochę jak chatka w górach; świece zamiast prądu, deszczówka do mycia.
Wyszłyśmy na grzyby do lasu. Wróciłyśmy z kasztanami. Cudownie smakują, przy obieraniu skórka wchodzi za paznokcie.
Są letnio-orzechowe, przypalane i kojarzą mi się z podróżowaniem do dużych francuskojęzycznych miast.
_